Nieco's Year-ender (teaser)

Why hello thur! (pang- Jepot lang na greeting...) ehehhe

Parang lahat ng tao merong obligation na gumawa ng year ender. At dahil sadyang inggitero ako, gagawa din ako. Kaso hindi ko lang muna ipo-post kasi hindi ko pa natatapos. eheheh

Ang original plan eh gagawa ako ng video kasama si Maldito at Tabian. Pero feeling hollywood celebrities ang mga palaka. Andaming DEMANDS! Antaray!

Kaya habang hindi ko pa natatapos ang entry at nagagawa ang video, teaser muna tayo. :D

Summary Post 5: Books over toys

I was always fascinated with books. As a kid, I have pictured myself writing my own when I grow up. I always enjoyed drowning in the pages and pulling out creative energy out of my wits to bring characters into life (at least in my head).

While other kids enjoy playing in the rain and running their hearts out, I took pleasure in the comfort of our couch with a book in hand. You see, Emyat (mudra grande) didn't allow me to go out and mingle with the other kids. As to the reason why, that I don't know. That explains why I never knew how to play ball or any physical team sport for that matter. I have to sneak out and tag along with my cousins but I felt out of place most of the time so eventually, I head back home and  play with my imaginary friends.

Over time, I gained enough courage to break the rules. With that, I slowly walked out of the bookworm I once was and became the rebel. Don't get me wrong, I still read once in a while but I guess the intensity was not there anymore.

I never bought a book in my life. Some of once I had were either bought by Emyat, stolen or borrowed. I have gotten used to those 3 options that buying my own seems stupid. It feels wrong and wasteful. So I never ever did get my own.

It was just this year that I reconnected with the kid inside. It felt good to get in touch with something familiar..something distant but now within reach. The weird part was that the books that tickle me were the exact same books I dreaded when I was young. Dreaded, not because of the content (because I never even bother turning up any page) but because it feels so cheesy and baduy. 

I admit. I do not like books written using our own language. Discriminating, yes. But I never thought that writers from own roots can contest with the famous foreign writers. I never thought I'd enjoy this much but I did. Big time. 

So I went for it. Bought my own. I wasn't too happy about the content though. It was shallow but this is not a book review. This is my personal note to myself that sometimes, authors just have varied way of 'attacking' topics.

I admire the way these people - writers and journalists. I salute them for constantly bursting colorful energy into the universe. 

STOP. STOP. STOP. STOP.

Ngayon na gets ko na kung bakit hindi ko natapos ang entry'ng to. Again, sobrang nakakapagod. eheheh.. Engligh kung english ano?

Anyway, as of this writing, may tinatapos pa akong libro. Mga 50 years na din to. eheheh..

Punto ko? Wala. :)

Summary Post 4: The Proposal

antay lang muna tayo sa video na gawa ng creative director kong si tabian

Summary Post 3: Party Rock

Ilang araw nalang, welcome 2012 na! Kaya crunch time ako sa posts na panis. ehehehe


LXK TSC Year-ender: Party Rock
Date: December 10, 2011
Venue: MO2 Bar & Resto
Theme: Party and Rock. Inspired by LMFAO's Party Rock.

nga-nga kung nga-nga!

Parties. Isa lang ang ibig sabihin, walang pansinang kainan. Sabi nga nila, all work and no play makes nieco cranky.


Katatapos lang ng year-ender ng department namin. Inspirasyon ng party ang kanta ng LMFAO. Glam rock na may touch ng glitter at colors.

Isa ako sa mga organizers ng event. Masaya pero sobrang nakakapagod. Yung tipong, ilang buwan mong pinagpagurang planuhin ang detalye ng party pero on the day itself, andaming mga bagay na nangyayari na hindi mo inexpect. Wa choice, go lang ng go.


Hindi na din ako gaanong na-amaze sa program kasi alam mo na ang susunod na mangyayari. Mga surprise numbers? Eh alam ko na na kakanta yang mga boss mo eh.  Kantyawan at sigawan lahat. Ako? Busy sa kakatakbo para iprepare ang susunod na segment. Ho! Kakapagod na maging floor manager! 


Ang fulfilling part lang talaga eh yung pagkalingon ko, kita ko ang mga ngiti ng mga tao, ang mga halak-hakan at tawanan. Nakahinga din ako ng malalim. Sa huli ang importante eh nag-enjoy lahat. 


Pero pramis. Last na to. Ngarag na kung ngarag ako nang umuwi. Naghalo na ang pagod at kalasingan. And the worst part is? Back to reality - corporate slave mode ulit. bummer.

Happy Holidays!

Mula sa amin ni Aqui at General Riz,

Maligayang Pasko at

Manigong Bagong Taon!

Summary Post 2: Latagaw sa Siargao

Sobrang panis na ng post na to, inuuod na. eheheh


Latagaw sa Siargao
Known for its thundering and death-defying waves sure to blow you off your boardshorts, Siargao Island is s a tear-drop shaped island in the Philippine Sea situated 800 kilometers southeast of Manila in the province of Surigao del Norte. That, according to Mr Wiki. But to us beach bums slash thrill seekers, Siargao Island is a haven of pure adrenalin.


Imagine. 5 days. 4 beach nuts. 1 island paradise. It couldn't get any better than this. Oyeah!


Day 1: Cebu to Siargao Islands
Along with marine biologist turned callgirl Pia Bianca, nurse turned blog-bitch Tabian and gadget geek turned restless slipper June Biatch,  we flew via Cebu Pacific Airlines from Cebu to the island paradise. We just got out from our graveyard shift but even with almost zero physical energy, it didn't stop us from dragging our feet to our number 1 destination. 

ETA CEB-SUR: 12:45NN

The short wait was over. Landfall: Surigao City. Surigao City is such a laid back town. It reminded me of my wife's hometown. Cozy, supine but very vibrant. Vibrant in a sense that this is the gateway to our destination so expect to see foreign tourists here and there. (Ewan kung saan papunta tong ingles ko. Hoh! Paninindigan ko to!) It was crunch time for us then since the last trip for ferry boats bound for Siargao is at 13:00 hrs. Have you seen Amazing Race? Did you notice how frantic they get everytime they arrive in a new destination? Well, we did just that. But we didn't make it. With excitement still at its flare, we decided to look for other options. But luck wasn't on our side then. We decided to just call it a day and recharge in a nearby pension house. Goal: Wake up uber early and board the first trip going to Siargao Islands. 


TOTAL DAMAGE:
Airfare: Promo fare
Fare to Port = 8.00 each
Lunch = 100.00 each
Pension House (Metro Pension, not sure) = 250.00 each
Dinner = 100.00 each


STOP!


Ngayon, naalala ko na kung bakit, napanis tong entry'ng to. Eh anak ng butanding, nagka-mens ako sa english! homay! 


Ang hirap palang maging travel blogger, andaming ico-consider! Sumakit ang dimples ko sa pwet sa kakaisip ng mga salitang ugat. Naku naku naku...


Tama na nga ang kaplastikan pre! Oh, etoh nah.


Nang dahil sa paranormal activity 3, makagising din kami on time. Achievement yun considering na hindi pa kami naka-quota sa pahinga. Anyway, meron lang akong ilalag-lag. NOTE: kung naka-abot ka sa puntong to, huwaw! bilib naman ako sa sayo. pinag-aksayahan mo talaga ng oras ang post na to. (siguradong bugbog sarado ako nito kay ....) Lingit sa kaalaman ng lahat, hindi nakakatulog ng mahimbing si tabian pag walang kulambo sa pwet este sa paa. No kulambo = cranky tabian. Weird noh? :P

anong problema pee?

Second time ko na sa Siargao. Pero ito ang pinaka-matagal kong stay dito. Chillax lang ang main goal ko sa bakasyong to. Syempre naman, may porsyento ang surfing pero ang main goal lang talage eh, makapagrelax.


Tama na nga ang sat-sat. Nasa kay tabian ang ibang mga kwentong nangyari sa Lingaw Siargao na lakad namin.


So anong nangyaring memorable sa Siargao?


1. Seasick.
First day palang namin sa Siargao. Wala pang 12 oras. Wala na. Labas bituka na si Nieco.
D ako sure kung sa kinain ko bang sobrang fatty'ng adobo o dahil sa excitement pero uu, sumuka ako ng bonggang-bongga. Matapos mananghalian, nagkayayaan na magsurf na agad sa katabing isla, ang Daku Island. Nung nasa bangka pa kami, medyo kinakabahan na ako. Ikaw ba namang walang active lifestyle liban nalang sa typing ang agad-agad na isasabak sa surfing. At take note, hindi sa parte na abot mo ang seabed; dun talaga sa malalim na part. So, do I have to spell it out? Ayun, nakapagsurf naman. Pero malipas ang ilang minuto, nag-iba na ang paningin at pakiramdam ko. Pagkasakay sa bangka, ayun, parang binasiwas lahat ng kinain ko. Amp. 


Lesson: Huwag kumain ng adobo bago mag-surf. 

naumay sa taba. amp.

2. Nahimatay si Bokya.
Bigla nalang ayaw mag-ON ni Bokya, ang underwater camera ko. Ewan ko anong nangyari. Na sad ako the whole time kasi d ako maka-capture ng mga moments. Buti nlng may dalang camera yung iba. huhuhu (to date, uki na po si bokya. kinailangan lang ibilad sa araw ng matagal para matuyo. ehehehe)


Lesson: Siguradohing underwater camera nga yung camera ninyo. Tsk.


3. Surfing is hard but my jollibee, it was so freakin' fun!
Natutunan kong ang hirap pala ng actual na surfing. Sobrang nakakapagod! Umabot sa puntong feeling ko paralisado na ang mga braso ko sa kaka-paddle! Tapos nakakalito ang pumili ng magandang wave. May factor pa na kelangan mong ibalanse ang sarili mo sa board. At wag kalimutan, pag nahulog, sakay uli't sa board. naman! ramdam kong parang aso na ako kung humingal - labas dila. Argh! Nga pala, kumpara nung nagsurf kami sa La Union, mas mahirap ngayon kasi reef break tapos sobrang lakas ng alon. Kinailangan din naming matutong mag-paddle kaya doble talaga ang hirap.

4. Camwhoring + Jumpshots + Feelengarang Frogs
Need I say more?

5. Dagat. Dagat. Dagat!

6. Great company.
Merong mga moments na nag-di-disconnect kami nila pero buti nlng at magaling na mga negosyador ang mga kasama ko kaya, all good and happy pa rin.

7. Beach bumming to the nth level + picture taking.

8. Mga wala sa tonong trip.

9. Naked Island.
Sabi naked db? :)

10. Welcome Home Party. 

ayan! kitakits tayo dun sa September. International Surf Competition kasi daw dun.

Salamat sa Tiger Rose Surf Camp, kina Kuya Tatski at sa crew nya. 

Kitakits mga peeps. :)

Summary Post 1: Kasalan Much

Kumusta mga kaibigan kong makata (feel na feel oh!). Medyo mataas-taas din na panahon akong namahinga mula sa pagbisita dito. Andami kasing nangyari dito sa shithole opisina. Medyo nawalan ako ng gana at tsaka, na-ka-capture ng computer kung anong ginagawa ko online. 


Anyway highway, andami ko nang backpost. Ang ending? parang pudding nalang. ipinagsama-sama ko nalang ang mga same genres. simulan natin ang updates dito.


KASALAN MUCH
This past few months, andami kong kaibigang kinakasal. Sinimulan ng barkada ko nung highschool, tapos nag sunod-sunod nang nagpakasal ang mga tao. Okay na din yun para tumino at lumagay na sa tahimik tong mga lasenggong to. Kaso,  sa limang kaibigang ikinasal within the past 6 months, dalawa lang ang naimbita ako.  The rest, gate crasher ang drama.

Di ko maiwasang maging masaya para sa kanila. Masaya dahil natagpuan na nila ang isa't-isa. Alam kong hindi madali ang maghanap ng labandera mapapangasawa. Kaya sobrang humahanga ako sa katapangan nila. Hindi kaya biro ang habambuhay kayong magsasama sa SARAP HIRAP at GINHAWA. Maraming mga pagsubok ang raragasa at susubuking sirain ang inyong pasasama. Pero alam kong malalampasan ang kahit anong problem. PAG-IBIG ang syang mananaig sa huli. naks!

Isa sa mga di ko makalimutang araw ay ang November 30. Maliban sa araw ng kapanganakan ni Andres Bonifacio (Bonifacio Day), ito ang mismong araw na napagdesisyonan ng isa sa mga pinakamatalik kong kaibigan na simulan ang buhay pamilya. Sobrang naging honored ako kasi kinuha nya akong abay mula sa milyong-milyong tagahanga. Unang beses ko din itong maging parte ng kasal, liban na lang nung panahong bisita lang ako. Alam kong magiging maligaya kayo sa piling ng isa't-isa. Cheers to more years of blissful days with each other! Congratulations mah friend! 

A part of you has grown in me. And so you see, it's you and me together forever and never apart, maybe in distance but never in heart... -anonymous

ayan. kabaong nalang ang kulang. solb na! ehehehhe

May pahabol pa pala, ikakasal ang barkada ko nung HS sa 24. Oh, db, tipid sa handaan. ehehehe

Stuck between waves

Relax. Everything will be alright.

Hanggang ngayon nasa bakasyon mode pa rin isip ko.

Di ko maiwasang ma-miss ang alon, ang tubig-dagat, ang init.

Nasa draft mode pa rin ang entry ko for Siargao. 

Ewan ko pero ramdam kong may kulang pa.

In the meantime, check out Tabian's take on our Siargao trip. Enjoy!

Link

Happy me!

at last! after months of waiting, the day has come.

Planstado na lahat - leaves, budget, shiro's yaya at pati love life. 

SIARGAO, here I come!

tira Nicki Minaj!

May na-miss lang. T___T

Hoping. Waiting. Wishing. 

What is the opposite of two? A lonely me, a lonely you.  

~ Richard Wilbur.

May na-miss lang ako. ikaw?

*************

Trick or Treat

'Pre, undas na naman. Uso na naman ang mukha mo! Wohoo!'

(queue howling wolf audio here) 

Uso na naman ang spooky nights, ang mukha ko halloween parties at house party sa sementeryo. Para sa mga bata, trick or treat-ing na ang naging trip tuwing Nobyembre. Usong pakulo kasi ang trick or treat sa malls at opisina. Hangkyut kasi tingnan ng mga batang naka-custome! 

Kanina, nagkayayaan ang mga bata sa compound na mag trick or treat. Nag trick or treat na walang pasabi. Wala man lang memo. Hala! Walang custome. Polbos at lipstick lang ang gamit. Lakas ng trip! Walang pasabi kaya wala akong nahandang mga kendi at mga anik-anik. Naki-join pa si Aqui sa kanila pero pagdating ng bahay, nahiya at nagtago. Naku naku naku.

(Pagkatapos buksan ang pinto)

Mga bata: Trick or Treat!

Nieco: Ahm, trick.

Mga bata: .... asan na ang kendi?

Nieco: Ah, teka teka. (kumuha ng camera) Sige, pose muna kayo. 

Ang plano ko eh idistract ang mga bata. Wala nga kasi akong mga kendi. Biskwit lang ang nasa snack box namin. Naiisip ko tuloy na bigyan sila ng toyo, suka, paminta at ketchup galing jollibee. Pagkatapos ng around 5 or 10 mins na piktyuran...

Nieco: Ayan, galing galing. Tingnan nyo ang kuha ko. Oh, ha. Oh, ha. Galing nyo. Apir!

Mga bata: Huuuuwwwwaaawwww!!! ..... asan na ang kendi?

Basag. Hindi na impress sa mga pictures. Amp. Ayun, wala akong choice. Kesa masira ang reputation ko. (Weh?) Binigyan ko na lang ng tag te-10 pesos. Sobrang generous ko db? :B

kinareer talaga.

 parang nasunogan lang ano?

trick or treat! taong grasa style.

Boring Weekend

Sobrang boring ng weekend ko. As in super duper mega over to the max to the nth level.

Naluha na nga ako ng suman sa kakaiyak sa boredom.

Ito ang naging ebedensyah. :B

BABALA: Ang sumusunod na lengwahe ng bedyo ay nasa Cebuano. Good luck!

Teach me how to DOGGY basta habulin mo ko

Guess who? :)

Marina Meets Remington

...

Ang boring diba? :)

Totoo! Peksman!

Korek!

Hindi porke't ganito ang pagmumukha ko, 

eh, bagong laya na ako sa rehab

o adik sa katol

o humihit-hit ng rubbing alcohol kung bored

o malakas lumamon!

Matino po akong tao at walang bahid ng kabaliwan. 

Oo! Totoo!:p

Bilibitornat!

Bilibitornat, kung darating ang panahon na makakasalamuha nyo ko, di mo aakalaing may planu pa rin akong maging isang magaling na Physics teacher. Note, isa ako sa pinaka-strikto sa loob ng klase nung Student Teacher pa ako.

Sa kengkoy kong 'to, iisipin mong ang kaya ko lang gawin ay magbungis-ngis sa loob ng klase pero noooo.. Terror ako sa loob. Pero paglabas ko, syempre, barkada na tayo.

'yan ang planu. Maging isang dakilang hollywood actor and model guro sa Pisika. Pero dahil nga may bucketlist akong tinatapos bago maging 25, isinantabi ko muna ang planung yan. Hindi naman sa walang planu, pero pause muna tayo dyan.

Ako ang klase ng tao na walang paki sa social confirmity or standards. Para sa akin, ang importante, totoong masaya ka sa ginagawa mo at pinapanindigan mo ang 'yong mga desisyon. You don't need to fit into a cookie moulder that the society has set up for a particular role. I don't really give shit on what people think or say against me. They can judge me all they want. I will not falter.

Sanay na ako kutyain, husgahan at pintasan ng mga hindi nakakakilala sakin. Paki ko sa kanila. Alam ko naman kung anong totoo, bat ako masasaktan? Wala akong obligasyon na ipaliwanag ang sarili ko. Liban nlng kung ako ang gumahasa o ama ng iyong dinadala nagkasala.

Bahala na silang maghusga. Basta ako masaya.

dba mas masaya makitang napapatunayan mong mali pala ang inisip nila? Ü 

Just another day.

Babala: Sobrang EMO. ewwwww.. lol




When I was a kid, October 09 was a very significant date for me. I grew up thinking that all my dreams and wishes come true on this day, every year. I feel like every October 09 comes, Daddy God and all the angels smile at me. I feel like they shower me with good vibes and blessings on this day only.

But as time pass, I slowly realize that dreams are but pinches of reality caught in the magic swirl of playful thoughts in my head. Dreams slowly turn to false hope and wishes turn to what-if's and if-only's. I did not realize it but I already started killing the kid in me.



You see me smiling, laughing my ass out, cracking jokes like I have a bagful, but you don't see the baggage I keep everyday. I do this not to pretend but to convince myself that I'm not affected. Everyday is a battle, with less support and understanding from people you thought they have your back. That's why I contemplate and puff this deadly smoke of volatile pleasure.



This year wasn't any different. Months before this day come, another set of "dreams" and "wishes" rush my mind. Sometimes, I fall out of energy thinking of the excitement this day might bring. But as always, I fail.


I knew this would happen. But I went ahead of myself and thought positively. My head flew out of my wits. Planned my reunion with the beach and have my first mark on my body. I thought, 'this day, everything will go as planned.' But it didn't.

Instead, it went into the abyss and back. I stood up in front of the candle yard on the church, thinking that this day could not get any worst. A feel a dark cloud creeping into my eyes ready to pour into dry stricken land. But I felt a tug of positive energy, a ray of light radiating warming energy shooing the clouds away and reassuring eyes that tell me everything will be okay because I'm here. I smiled back, hugged my angel and went forward. Aqui saved my day.


The thought of having a piece of me in an angel warms my heart. Aqui always saves my day. I sometimes think of giving up and walking away from all the chaos of the world but as always Aqui saves my day. He always does and I guess he'll always will.


As I look back, I thank Daddy Jess for this day. The day when reality slaps me like hell but leaves a small spot for dreams to come true. I thank Daddy Jess for another year, another year to wander, live life and continue with my adventures. I don't wish material gifts but lessons. That's why I thank him for giving me more opportunities to grow and improve myself. I just hope he'd go easy on the trials. I thank him for the gift of family, of friendship, of life.


October 09 will still be a day to look forward but the enthusiasm is not that big anymore. I think I grew out on all the 'dreams' already. I guess that's what happens when you grow of age. You become tired of all the games. I know the kid in me hasn't grown up yet. He's still there. I wish he's there.

Inked | Si Pawpaw, ang pawikang gala.

Tattoo is a form of body art made by inserting ink into a layer of our skin by the use of needles yun klaseng ginagamit sa pananahi. Others see having a tattoo as an offense to the sanctity of our body, others find it as an outlet of art.



Iba-iba talaga ang opinyon nga mga tao tungkol sa tattoo. Eh anong paki ko sa opinyon nila?! People will always have something to say. Always.



Eversince nung bata pa ako (hindi pa naman ako gaano katanda), hati ang kalooban ko tungkol sa pagkakaroon ng tattoo. Meron kasing iba na nagpapatattoo for the sake of having one at meron din namang iba na may meaning. Lumaki kasi akong open ang mga tao sa bahay sa paksang to. I always wanted to have one. Kung saan, o anong design, d ko pa talaga alam.


Sabi nila ang sobrang sakit daw magpalagay ng tattoo. Syempre, try mo kayang iinternalize na tinutusuk-tusok ka na ng karayom na de-makina. di ka naman si superman. Pero never akong natakot sa idea. Tingin ko dapat ready at set na expectations mo para di gaanong masakit. (I thought wrong, joke).


Kaya nung malapit na ang kaarawan ko, fixed na talaga ang mind ko. I'm going to get INKED. As to the design, I have 2 things in mind - jellyfish at pawikan. Jellyfish, kasi para sakin, it symbolizes being free-spirited at syempre, dagat. Pero ang babaw. Kaya, go na ang pawikan.


Bilang pagdiriwang sa ika-18th birthday, naisip kong lakasan ang bayag loob ko't ituloy na ang plinaplano. Ready na ang lahat. Bayad - check. Cheerleaders (June, Tabian at Maldito) - check. Pain-reliever (tanduay 65) - check. Mindset - check. Design - check. Kaya, sinimulan na ang tusukan.


Nung una, inuunahan na ako ng utak ko sa sakit. Pero after a few seconds, na-realize kong tolerable lang ang pain. Explain ng tattoo artist ko na tolerable lang talaga ang pain sa parte na pinaglagyan ko. It stings, tickles but the over-all experience was enlightening. Ewan ko pero I enjoyed the pain. I enjoyed how it has a way of making me relax and calm. dalawang baso lang ata ang nainum ko nung una. Pero eventually, uminom na ako sa 2nd set kasi nabagot na ako. 


Ako lang sana yun magpapatira pero kinonvince ko si Tabian na magpalagay na rin kasi andoon na kami, kaya spur of the moment go na. Si Maldito, ang inggiterong palaka (ang totoo, madali siyang na-convince kasi tipsy na) :)

Artists: Joel and Ann Savage, Cebu
Photo taken by June Ann Bolneo
**Nagrequest pala si tabian na takpan ko daw ang mukha nya.
Baka daw kasi istalk siya ng mga fans. Ambisyosa! peace :D

si Crush, ang pawikang gala | + 10.08.11

..parang pawikan.

Gusto kong galugarin ang karagatan,

tumuklas ng mga bagong lugar at karanasan. 

Gusto kong makilala ang mundo, at

makihalubilo sa makukulay na tao.

Pagkatapos ng paglalakbay, ibig kong bumalik sa akong tahanan;

sa lugar kung saan nananatili ang aking puso, noong sa simula pa man.

Credits to Ann Savage Tattoo for imortalizing Crush. :)