Friday, December 23, 2011

Summary Post 1: Kasalan Much

Kumusta mga kaibigan kong makata (feel na feel oh!). Medyo mataas-taas din na panahon akong namahinga mula sa pagbisita dito. Andami kasing nangyari dito sa shithole opisina. Medyo nawalan ako ng gana at tsaka, na-ka-capture ng computer kung anong ginagawa ko online. 


Anyway highway, andami ko nang backpost. Ang ending? parang pudding nalang. ipinagsama-sama ko nalang ang mga same genres. simulan natin ang updates dito.


KASALAN MUCH
This past few months, andami kong kaibigang kinakasal. Sinimulan ng barkada ko nung highschool, tapos nag sunod-sunod nang nagpakasal ang mga tao. Okay na din yun para tumino at lumagay na sa tahimik tong mga lasenggong to. Kaso,  sa limang kaibigang ikinasal within the past 6 months, dalawa lang ang naimbita ako.  The rest, gate crasher ang drama.


Di ko maiwasang maging masaya para sa kanila. Masaya dahil natagpuan na nila ang isa't-isa. Alam kong hindi madali ang maghanap ng labandera mapapangasawa. Kaya sobrang humahanga ako sa katapangan nila. Hindi kaya biro ang habambuhay kayong magsasama sa SARAP HIRAP at GINHAWA. Maraming mga pagsubok ang raragasa at susubuking sirain ang inyong pasasama. Pero alam kong malalampasan ang kahit anong problem. PAG-IBIG ang syang mananaig sa huli. naks!



Isa sa mga di ko makalimutang araw ay ang November 30. Maliban sa araw ng kapanganakan ni Andres Bonifacio (Bonifacio Day), ito ang mismong araw na napagdesisyonan ng isa sa mga pinakamatalik kong kaibigan na simulan ang buhay pamilya. Sobrang naging honored ako kasi kinuha nya akong abay mula sa milyong-milyong tagahanga. Unang beses ko din itong maging parte ng kasal, liban na lang nung panahong bisita lang ako. Alam kong magiging maligaya kayo sa piling ng isa't-isa. Cheers to more years of blissful days with each other! Congratulations mah friend! 




A part of you has grown in me. And so you see, it's you and me together forever and never apart, maybe in distance but never in heart... -anonymous






ayan. kabaong nalang ang kulang. solb na! ehehehhe



May pahabol pa pala, ikakasal ang barkada ko nung HS sa 24. Oh, db, tipid sa handaan. ehehehe








Friday, November 25, 2011

Stuck between waves


Relax. Everything will be alright.

Hanggang ngayon nasa bakasyon mode pa rin isip ko.
Di ko maiwasang ma-miss ang alon, ang tubig-dagat, ang init.

Nasa draft mode pa rin ang entry ko for Siargao. 
Ewan ko pero ramdam kong may kulang pa.


In the meantime, check out Tabian's take on our Siargao trip. Enjoy!

Wednesday, November 16, 2011

Happy me!

at last! after months of waiting, the day has come.

Planstado na lahat - leaves, budget, shiro's yaya at pati love life. 


SIARGAO, here I come!






tira Nicki Minaj!


videokeman mp3

Monday, November 7, 2011

May na-miss lang. T___T



Hoping. Waiting. Wishing. 


What is the opposite of two? A lonely me, a lonely you.  
~ Richard Wilbur.


May na-miss lang ako. ikaw?


*************


Wednesday, November 2, 2011

Trick or Treat

'Pre, undas na naman. Uso na naman ang mukha mo! Wohoo!'


(queue howling wolf audio here) 

Uso na naman ang spooky nights, ang mukha ko halloween parties at house party sa sementeryo. Para sa mga bata, trick or treat-ing na ang naging trip tuwing Nobyembre. Usong pakulo kasi ang trick or treat sa malls at opisina. Hangkyut kasi tingnan ng mga batang naka-custome! 

Kanina, nagkayayaan ang mga bata sa compound na mag trick or treat. Nag trick or treat na walang pasabi. Wala man lang memo. Hala! Walang custome. Polbos at lipstick lang ang gamit. Lakas ng trip! Walang pasabi kaya wala akong nahandang mga kendi at mga anik-anik. Naki-join pa si Aqui sa kanila pero pagdating ng bahay, nahiya at nagtago. Naku naku naku.

(Pagkatapos buksan ang pinto)

Mga bata: Trick or Treat!

Nieco: Ahm, trick.

Mga bata: .... asan na ang kendi?

Nieco: Ah, teka teka. (kumuha ng camera) Sige, pose muna kayo. 

Ang plano ko eh idistract ang mga bata. Wala nga kasi akong mga kendi. Biskwit lang ang nasa snack box namin. Naiisip ko tuloy na bigyan sila ng toyo, suka, paminta at ketchup galing jollibee. Pagkatapos ng around 5 or 10 mins na piktyuran...

Nieco: Ayan, galing galing. Tingnan nyo ang kuha ko. Oh, ha. Oh, ha. Galing nyo. Apir!

Mga bata: Huuuuwwwwaaawwww!!! ..... asan na ang kendi?

Basag. Hindi na impress sa mga pictures. Amp. Ayun, wala akong choice. Kesa masira ang reputation ko. (Weh?) Binigyan ko na lang ng tag te-10 pesos. Sobrang generous ko db? :B


kinareer talaga.

 parang nasunogan lang ano?



trick or treat! taong grasa style.