~ ang homecoming ni FIL

.. last thursday, nakatanggap kami ng tawag galing sa mudra ni general na on the way na sila from the northern part of cebu going to airport para mag welcome party. mag ho-home base na kasi galing overseas ang pudra ni general. obvious sa boses ni MIL na di magkamayaw ang excitement nilang makapiling uli't ang alpha male ng pamilya nila. ilang buwan na din mula ng huli nilang makasama si FIL. Si FIL kasi ay isang seaman. So dahil sa nature ng trabaho, given na maiikli lang ang mga family moments nila. 1-2 months to be specific. kasi pag tumagal pa, eh siguradong magiging galonggong na ang uulamin umaga hanggang gabi pati midnight snacks. tumitigil kasi ang daloy ng sweldo pag wala ka na sa barko. kaya napipilitang lisanin ang pamilya at makigsapalaran muli sa gitna ng karagatan, para kumita. **sigh** bitter sweet situation talaga pero kilangang maging matatag para sa pamilya.


ayun, alsabalutan lahat ng clan para mag antay sa airport. gusto ko sanang mag antay pero gutay na gutay na ang katawan ko sa magdamagang pag type at pag-upo sa harap ng kumpyuter. sobraaaaang pagod ko kaya minabuti ko na lang maghintay sa bahay at 'matulog' ng madaliang slight slight kasama si general. na-convince namin si MIL na sa kung saang resto nalang kami pupunta kasi kilangan pa namin mag ipon ng lakaw dahil may trabaho pa kinagabihan.


7:00PM. homecoming dinner kasama ang buong ouano clan sa joven's grill park mall. ngarag kaming pumunta ni general. bakas sa mukha ni general ang magkahalong saya, kaba, sabik at gutom. habang pinagmamasdan ko siya, di ko mapigilang mapagtanto kung ano ang feeling ng may hinihintay na pamilyang OFW. wala kasi akong direct family na OFW. hindi ko rin na experience ang masabik sa pagdating ng pudra ko kasi matagal na siyang patay para sa kin. i grew up without a father. my mother is not a pig was both a father and a mother to me. napa english sa ka ka emo. sa totoo lang, hindi ako ang tipong nakaka-relate sa mga ganun. wala kasi siya nung mga panahong kilangang-kailangan ko ng ama. subukan mong mag camping sa boy scout kung saan lahat ng mga kaklase mo ay hila-hila ang kanilang mga pudra, habang nasa isang sulok ka kasama ang lola mo. o mag father and son day na dali-daling kinakaladkad ng mga kaklase mo ang pudra nila at ikaw ang nasa hulihan kasama ang tiyohin mong lasenggero. subukan mo!!! **wooosa. wooosa.** okay, relaxed na ako. balik sa kwento. kaya ayun, blanko lang ako on the way pero di ko mapigilang maging masaya para kay general at sa pamilya nya.


kita ko sa mata ni general na medyo nag skip ang puso nya ng makita ang kumpol ng pamilyang kumakain. masaya sya pero kinakabahan. ako? gutom at excited makita si aqui, ang anak ko. positive ang environment. puno ng tawa at pangungumusta. kitang-kita ang pagmamahal at kasiyahan dahil nakompleto na ang pamilya. masaya na din ako, nahawa na. pero sa likod ng isip ko, ang totoo, naiinggit ako sa sobrang close ng pamilya nila. alam ni general yun, kaya ng kausapin ako ni FIL, hanggang batok ang laki ng ngiti ko. nung gabing yun, hindi ko naramdaman na outsider ako. hindi ko naramdaman na outcast ako na nakikisali lng sa kanila. nung gabing yun, parte ako ng pamilya.


nung pauwi na, abala si FIL sa pamimigay ng mga pasalubong nya. nangako siyang  sa makalawa na ang walang kamatayang chocolates kasi kilangan pa nyang itake into account ang lahat ng bibigyan. so sa gabing yun, limpak limpak na salapi ang ipinamudmud nya. ehehe.. binigayan nya bawat anak, apo at surprisingly, may share ang mga in-laws. 

inggiterong
elepante 

na excite me much. habang busy sila sa kakatanggap ng gasa at pag eexchange ng mga hugs and goodbyes, lumipad ang utak ko sa pwede kong bilhin para kay aqui gamit ang pasalubong. busy ako sa kakabudget sa perang wala pa sa mga kamay. nag black out na ako sa sobrang excitement nang marining ko ang 'hurrrrrnnnnggggg'. umandar na ang kotse. umuwi na pala sila. pulang backlights sa pwetan ng kotse nalang nakita kong kumakaway-kaway sa kin.... anlaki ng ngiti ni general. anlaki na din ng ngiti ko nang marealize kong nakalimutan nila ako....




MORAL OF THE STORY: BAWAL MAG-BLACK OUT KUNG UMUULAN NG GRASYA.


Glossary of Terms:
General - noun. Palayaw ng asawa ko, si Riz.
MIL - noun. Mother-in-law
FIL - noun. Father-in-law

~ mga deadline para kay Daddy Jess

March 17. Huwebes. Smoke Break. 4:00++am. 
Naging pulutan na ng maraming mga nagdaan na smoke breaks namin nina tabian much at junebiyatch ang mga nangyayari sa merkado palengke fishport opisina. itong  dalawang mokong na to ang mga malalapit na eba na pinagpupulutan ko ng mga walang kwenta pero may laman na mga pananaw sa mga eksena dito sa sabungan. hindi tungkol ang post sa kanila. update lang, baka kasi isipin mo na nag eemo na naman ako.....balik balik balik sa topic... so ayon, na-mention ko sa kanila kung anong klaseng bagot na ang nararanasan ko sa dito. na-confide ko na kelangan ko na ng excitement, mga buwis-buhay na experiences, mga pampalapot ulit sa naninigas ko ng pagkalalaki junior mga kalamnan, in short, pampabuhay sa katawang lupa ko dahil bored na booooored na ako! napagtanto ko na, tama nga naman, i need a break to unwind and keep my mind off of things. sayang naman kasi ang summer kung mag-mo-mokmok lang ako at mag-eentertain ng mga negatibong vibes. kaya bilang patikim eh napagplanuhan naming mag beach sa weekends. perfect kasi si general ay may team building so confident akong gumala. the plan: go to moalboal and enjoy the beach. yun lang.


March 18. Biernes. 
Sobrang pakla ng panahon. parang di makapag decide kung uulan ba siya o hindi, kasi pabugso-bugso ang buhos ng ulan. tuloy pa rin ang planu. beach sa weekend. nagsimula na akong kabahan kasi parang walang planung tumigil si aling ulan sa kabubuhos. out of desperation, napasambit ako kay daddy jess. 'pa stop naman ng ulan daddy jess. kahit sa weekend lang pleeeeese.' sabay kindat sa itaas.


March 19. Sabado. 5:00AM++. LunchBreak/Smoke Break
Ulan. Hangin. Basa. wala akong naaninag na araw na lumabas o sumilip man lang. nagsisimula ng bumigat ang loob ko at mawalan ng pag-asa. pero sabi nga nila anything can happen kaya tuloy pa rin ang planu. pero parang walang planu si haring araw na i-tsapwera si aling ulan. secretly, we all wished then that the rain would stop; that Daddy Jess would listen to our request. But that time, he didn't. kaya prenesure namin siya. 'dapat mong paalisin si aling ulan at palabasin si haring araw buong araw ngayon kundi hindi kami makakapag-beach! May hanggang alas 10 ka para gawin yan'. Pero walang paki si daddy jess o baka busy siya nung panahong yun kasi umulan buong araw. gusto kong isipin na nakikinig siya at may planu talaga siyang patigilin ang ulan, kaso nakalimutan lang namin kumuha ng priority number. andami kasing humihingi sa kanya ng pabor, kelangan may sistema.


March 20. Linggo. 12:00MN++.
hindi natakot at walang paki si daddy jess. bumuhos ang ulan whole day nung sabado. ang ending? movie marathon. nakatulog ako ng maaga, nagising at nakatulog ulit. umuulan pa rin. pero around 11:00++PM nung sabado, ginising ako ng mga bun-i nunal sa paa. kating-kati akong lumabas. silip, oops, not so good weather pa rin. pero isang txt lang at lumipad na ako't nakipag inuman na with tabian, junebiyatch, moon at efrix hanggang 4:00++AM. ending? another timeline for daddy jess. REALIZATION: mahirap humanap ng masasakyan pag dis-oras na ng gabi pero walang imposible sa nangangating mga talampakan at nanunuyot na lalamunan.


March 20. Linggo. 10:00AM++ Timeline deadline kay daddy jess.
verdict. may hanggang 10:00AM si daddy jess para itigil ang ulan at i-harass si haring araw para lumabas at magpasabog ng init nya. pag nagkagayon, automatic,  walang pag dadalawang isip na magkandaripas ng takbo papuntang south bus terminal at tiisin ang 2 oras na bus ride para makapag-unwind sa beach...crossing fingers, namumukal na pawis na hinihintay ang alas 10, walang kurap na inaabangan ang oras at panahon... (sa totoo lang, nakatulog ako sa kakahintay. kinailangan pa akong tawagan para makagising).. alas! 10AM, walang ulan. malaking kaway ni haring araw. hello araw! txt brigade, imbitado lahat ng prens para masaya. ending? sa dami ng tinext ko, ang main cast lang ang andun - kaming 4 + aya. REALIZATION: manginvite ng mga prens para mag relax pero wag mag expect na positive lahat ng response. at tsaka, tsaka, it's not the place but the people that matter db? kaya manigas kayong mga mokong na tinext ko. hindi nyo na kita ang show.


11:00AM++ Emall > Soutbus Terminal > MoalBoal!
may patalon-talon (OA) akong pumunta sa assembly area..............fast forward. HELLO MOALBOAL! time check: 2:00PM++. beach beach beach. naguhitan ng malaking ngiti ang kissable kong labi. salamat daddy jess, you did not fail me. kahit na medyo naging shunga ako't hindi kumuha ng priority num. you're the bomb. at as added bonus pa, may show pa syang pinasabug. woot woot. hanggang sa susunod na adventures! REALIZATION: stress is just a state of mind. it's not some dreaded mental illness that isn't curable. life is full of adventures. take a trip, don't plan, and enjoy the ride. as long as Daddy Jess is there, coupled with good friends, you're guaranteed to have a good time. ^__^ who know's you might get a treat or two to make it memorable. chos.

parang uso yata ang mag collage. inggitero po ako. kaya nakiki-uso nlng.

at ang HIGHLIGHT aka pa-bonus ni Daddy Jess:

OO, mali ang iniisip mo. kuha ni junebiyatch, gamit ang camera ni tabian.
note: sobrang na excite si tabian ng masaksihan ang mga pangyayari.

In the depth of winter,
I finally learned that within me
there lay an invincible summer.
 ~Albert Camus

NOTE: ang mga litrato ay kuha ng camera ni tabian. 




PANAWAGAN: SILICON VALLEY/CANON: Mga kumag! saan naba si canyown submarine! isauli nyo na ang camera kow. sheyt!

..katawang lupa.

“I've got a great ambition to die of exhaustion rather than boredom.”

mas gugustohin ko pang maglumpasay sa pagod kaysa mamatay sa kakabagot. I need some distraction or else I will self-destruct. Sobrang active sa sexlife ko kasing tao kaya mas gugustohin kong may ginagawa. kaso parang wala talagang pwede gawin dito kundi ang manood ng mga movies.

ayokong magreklamo pero magtatalak talaga ako ng bongga.

i feel like i can do so many things but i just don't know where to start.

naisipan kong sumulat nlng ng entry pero naubos din sa kakatambay sa mga sites ng mga idols kow.

Ewan ko pero ganito ba pag tumatanda na? unti-unti nang nawawala ang sense of adventure mo?

o baka wala lang talagang gana para sa buhay. (uyy, emo?!)

............

....................

******

***

*

***

**

*****

anyhoo, bakasyon lang siguro ang kelangan.

i want to feel the pump again. i want to feel the excitement of working.

i feel so stagnant. i feel so out of focused.

the remedy i can think of right now is the bitch beach.

sabado sabadao linggo.

....

..

..

......

pointless

bored

boredom

bor

~ miss na kita.

..kagaya ng mga taong laki sa 90's and early 2000, naging salat kami sa mga karangyaan sa buhay. ang tanging pinaka-high tech na gadget namin nuon ay TV radyo at family computer. wala kaming di film na camera o cellphong kasing laki ng ipad o kahit anong bagay na pang-aksaya lang sa kuryente. OA sa kamahalan ang mga gadget nung panahong yun kaya tinatanggap ko na lang ang katotoohanan na magiging magnanakaw ako paglaki ko para makabili ng mga litsugas na pang-aksaya ng kuryente. dumating sa puntong mag wi-window shopping ako para itamla sa kukuti ko ang mga bagay na gusto kong bilhin. 

(insert pa-senti music here)

kaya nung sobrang yumaman na akow at milyones na ang kinikita ko, naging chicken na lang ang bumili ng mga gadgets. nagsimula to nang maging alipin ako sa abusadong industriya ng pag ko-kolboy, pero in return naging level 98 naman ang buying powers. kaso ang balakid na di ko mabuwag-buwag ay ang actual na pagbili sa natitipuhan. ewan ko ha pero pag wala pa akong dough o pera, andami kong naiisip na bilhin. pero pag umulan na ng kaching, di na ako nag kakainteres bumili at nakakalimutan ko na ang mga na ii-spot-an kong mga gamit. ang ending, sa pagkain ko na lang naibubuhos ang milyones at balik na naman ako sa square 1 kung saan lumalabas ang mga bagay na plinano kong bilhin. kaya naging uso sakin ang impulse buying kasi pag binigyan ko pa ng 1 minuto ang sarili para mag isip, ay tang inang ebak, sa pagkain naman mapupunta ang pambili ko ng gadget. samakatuwid kung may nabibili ako na pinaghirapan ko talagang ipunan o inantay, sobrang malapit na malapit as in super close siya sa puso ko. airport subrang affort.

you're my precious. amp.

..kaya mahal na mahal ko siya. sobrang malapit siya sa puso ko. 'tong maliit na piraso na pang aksaya ng kuryenteng to. ito kasi ang unang gadget na di ako nag impulse buying at sobra ko pinag-ipunan. swak na swak siyang travel buddy kasi di siya naluluray pag nababasa. perfect kung perfect kasi mahilig talaga ako sa beach at tubig. palagay ko nga jelly fish ako in my past life. marami-rami na ring alaala ang capture ng mala-submarine na camerang to. kaya ng nagkasakit xay, sobra akong nalungkot. ramdam ko ang sakit ng taong nawalan ng aso, ng pitaka, ng sexlife, ng virginity o ng parte ng pamilya. uu, naging parte na xa ng buhay namin. naging malapit na xa sa kalooban ko. nawalan ako ng kaibigan at katabi sa malamig na magdamag. huhuhu (insert pa-senti music here)... nasa paayosan siya ngayon. nasa service center. ang sabi 15-30 days bago siya makalabas. pero nang kumustahin ko siya, ang sabi 2-3 months daw. pisting yawang inatay naman oh. masakit na isipin pero wala akong magagawa. hay.

CAnyown Submarine, pagaling ka ha? bilisan mo ang pagbawi sa lakaw na nawala sa 'yo. andito lang kami, ang pamilya mo, nag hihintay sayo. pag uwi mo, mainit na yakap at nangungulilang mga yapos ang sasalubong sa'yo. bilisan mo. miss na kita. miss ka na namin.

CANON SERVICE CENTER AT SILICON VALLEY, 

anong klaseng pag-ayos ba ang ginagawa nyo sa kanya!?! mag usap nga kayo kung anong petsa nyo siya isasauli sakin. putang teteng na malagkit na suman! ilang technician ba meron kayo diyan? saang lupalop ba ng pinas nyo inaayos si canyon submarine? naisip nyo ba na may LBC, Air21 o JRS Express para sa madaling pag de deliver?! anak ng kolera! 

On a serious note:

Hindi ko inexpect na may ganitong klaseng attachment ako sa mga inanimate na bagay. ganito pala pag sobra mong inasam ang isang bagay. abot langit na pag papahalaga ang naibibigay mo dito. cliche pero 3 points pala talaga ang kasabihan na aanhin ang kabayo kung damo na ang uso. mali. aanhin pa ang damo kung shabu na ang tinitira ko. ang pakla pakinggan. iba na lang nga. you'll never miss the water until the well runs dry? tama ba yon? sapol na sapol talaga ang entry ni An Indecent Mind. Things, Gadgets are like people when you truly put importance to them. But things/gadgets remain inanimate. Di pa rin dapat ipinagpapalit ang mga tao. Kaya nga di ako nagalit sa nakasira sa camera ko. **big grin** wait ka lang ha pag nagkita tayo. **biggest grin**

watch out ka lang friend. ^__^

~ Live like we're dying (kung baga)

..sa kabila ng mga nangyayari sa buhay natin merong mga bagay pa ring nagbibigay sa 'tin ng mga dahilan para mabuhay. (emo mode...**suka**) we may not realize it but living will in fact be more worth-while when we do things we simply love. (at napa english pa..**suka**) naniniwala akong may mga taong itinirik ni daddy jess sa mundo para gawing 'exciting', good or bad, ang buhay natin. bawat eksena at yugto sa kanya-kanya nating mga soap opera ay may nakalaang twist at climax. bawat climax ay maging puno ng tawa o pwede ding maging sandamakmak na pighati ang naidudulot. but what we come out of it depends on how we know ourself, how we stand by our decisions and how we act on such situations. kaya para sa mga detractors ko (artestah ka dong?!), go ahead, give me your best shot. whatever you say or do, don't matter. sabi nga ni junebiyatch sa post nya sa FB na naka-inspire sa entry na to na..'I am who i am...your opinion will not, cannot change me.' may gusto pala akong iadd...'Go to Hell animal kang PI leche!'..(relax. relax. breathe in....out). kaya ng marinig ko tong kantang to, medyo napaluha ako ng slight (drama?!). this song definitely empowers us to act and be responsive to whatever is happening around us. (pang Mr Philippines final question?!) kidding aside, for me, this song is a wake-up call for everyone to stand against injustice, conformistic lifestyle, and close-mindedness. we should all stand against it and change it if we can. let's all start within our self. ibagsak ang mga emperyalistang mananakop! punitin ang sedula!!!! (na-carried away?!).... I'm sure maraming mga kanta ang merong may kaparehong mensahe. pero ewan ko pero merong something sa kantang to na malapit sa 'kin. d kaya kasi ang pamagat nito ay sing? at medyo may kagalingan akong kumanta?? ehehe..


end statement: sa lahat ng mga inaapi, ng mga kinukutya, ng mga pilit hinihila pababa ng mga taong makasarili at sakim, hindi kayo nag iisa. kapit ka lng dyan at wag mawalan ng pag-asa. si daddy jess na ang bahala sa kanila. kundi man, ipa-ha-hunting natin sila kay spiderman, batman, superman, captain barbel at dora (kasi na sa kanya ang mapa).


**Lami ra? igat ra kaau? bayot kaau na post ba, ehehehe




Sing
My Chemical Romance


Sing it out
Boy you've got to see what tomorrow brings
Sing it out
Girl you've got to be what tomorrow needs
For every time that they want to count you out
Use your voice every single time you open up your mouth
Sing it for the boys, sing it for the girls
Every time that you lose it sing it for the world
Sing it from the heart
Sing it till you're nuts
Sing it out for the ones that'll hate your guts
Sing it for the deaf
Sing it for the blind
Sing about everyone that you left behind
Sing it for the world, sing it for the world
Sing it out
Boy they're gonna sell what tomorrow means
Sing it out
Girl before they kill what tomorrow brings
You've got to, make a choice if the music drowns you out
Raise your voice every single time they try and shut your mouth
Sing it for the boys, sing it for the girls
Every time that you lose it sing it for the world
Sing it from the heart
Sing it till you're nuts
Sing it out for the ones that'll hate your guts
Sing it for the deaf
Sing it for the blind
Sing about everyone that you left behind
Sing it for the world, sing it for the world
Cleaned up, corporation progress
Dying in the process
Children that can talk about it
Living on the webways
People moving sideways
Sell it till your last days
Buy yourself the motivation
Generation nothing,
Nothing but a dead scene
Product of a white dream
I am not the singer that you wanted, but a dancer
I refuse to answer, talk about the past, sir
Wrote it for the ones who want to get away.
Keep running
Sing it for the boys, sing it for the girls
Every time that you lose it sing it for the world
Sing it from the heart
Sing it till you're nuts
Singing out for the ones that'll hate your guts
Sing it for the deaf
Sing it for the blind
Sing about everyone that you left behind
Sing it for the world, sing it for the world
You've got to see what tomorrow brings
Sing it for the world
Sing it for the world
Girl, you've got to be what tomorrow needs
Sing it for the world
Sing it for the world